*با سلام و درود  به مهمانان عزیز و کاربران گرامی وبلاگ#مهرزاد، ضمن عرض ادب و احترام به شما، این صفحه به منظور اطلاع رسانی و برای نشر آگاهی و غنی سازی می باشد،
خواهشمند است، هر گونه پیشنهاد یا انتقاد را به مدیر سایت بفرمایید. 
  

  
پزشکی از آن دانش‌هایی است که وابسته به مرزها نیست.

حسین تجدد، زاده ۱۳۰۷ رفسنجان و درگذشته ۱۳۹۵ تهران می باشد. او سیاستمدار، پزشک، نویسنده و پژوهشگر ایرانی و البته مدرس بود، که در یکی از دوره های مجلس شورا، بعنوان نماینده رفسنجان در مجلس حضور داشت. وی مؤسس کلینیک و درمانگاه گیشا واقع در کوی نصر و بنیان‌گذار قدم های خیرانه، برای دانشگاه سازی و توسعه بناهای دانشگاهی در دانشگاه حضرت ولی عصر، رفسنجان بود.
 

کلینیک پزشکی و درمانگاه شبانروزی گیشا، واقع در ابتدای خیابان کوی نصر، شامل بخش های اورژانس، تخصصی و داخلی، اطفال، زنان و زایمان، قلب و عروق، جراحی محدود، تزریقات و پانسمان، همچنین آزمایشگاه تشخیص طبی و البته اورژانس دندانپزشکی می باشد.

آدرس دقیق، گیشا، نبش خیابان دوم، پلاک 28، طبقه اول و تلفن های،

02188269640
02188274330

این کتاب نوشته پژوهشگر و صاحب‌نظر، دکتر حسین تجدد، پزشک و دارای جایزه علمی البرز است و به تاریخ پزشکی جهان از آغاز تا امروز می‌پردازد و در آن، مطالعات خود را از تمدن‌های كهن بین‌النهرین، مصر، هندوستان، چین، ژاپن، یونان، روم و ایران شروع می‌کند و بعد به پیشینۀ این علوم و فنون در دوران تمدن اسلامی در كشورهای شرق و سرانجام در قاره های غربی می‌پردازد.

این کتاب یکی از کتاب‌های مرجع در زمینه‌ی تاریخ پزشکی است و برای پژوهشگران، دانشجویان، اساتید، پزشکان و علاقه‌مندان به تاریخ پزشکی جهان مناسب است.

تاریخچه پزشکی در ایران به دوران باستان باز می گردد. اولین پزشک شناخته شده ایرانی و نخستین پزشک آریایی تریتا یا (سریتا) نامیده شده که از جهت شخصیت پزشکی، مانند اسکلپیوس برای یونانیان و آسکولاپیوس برای رومیان است. او در منطقه خوارزم زندگی و در زمینه جراحی و گیاهان دارویی فعالیت می کرده است. 

متن‌های گوناگون نوشتارهای زبان پهلوی نشان می‌دهند که، تریتا، در جراحی نیز دست داشته است. وی  از خواص دارویی گیاهان مختلف نیز آگاهی داشته و به ویژه، خود عصارهٔ آن‌ها را تهیه می‌کرده است. 

نام این پزشک، نه تنها در تاریخ پزشکی ایران به جامانده‌است، بلکه در هندوستان نیز به عنوان نخستین پزشک آریایی شناخته شده و این نشان می‌دهد که وی هنگامی زندگی می‌کرده که آریاییان هند و ایران با هم مراوده نزدیک داشته اند.

تاریخ پزشکی در ایران را می توان به سه دوره تقسیم کرد: پیش از اسلام، دوره اسلامی و دوره جدید. 

در دوران پیش از اسلام، امپراتوری های جهانی هخامنشی، اشکانی و ساسانی، سهم قابل توجهی در زمینه پیشرفت علم پزشکی داشتند. از برزویه طبیب، به عنوان پزشک برجسته آن دوران در تاریخ یاد شده است.

دوره اسلامي شاهد ظهور بسياري از پزشكان برجسته از قبيل، بو علی سينا (ابن سينا) و زکریای رازی و ... بود، كه مطابق نظر جهان پزشکی، به عنوان يكي از موثرترين پزشكان تاريخ شناخته مي شوند.

ایران در دوران معاصر هم، علیرغم همه حوادث و اتفاقات ناگوار جهانی و منطقه ای، پیشرفت های چشمگیری در زمینه پزشکی داشته و حتی به قطب گردشگری درمان در خاورمیانه تبدیل شده است. البته نکات قابل بحث و اشکال در مجموعه درمانی کشور، کم نسیتند، که می بایست با همت عالی، برطرف شوند.

پس از تریتا، در سرزمین آریایی ها و در جایی به نام ورایماکرت، یک پزشک آریایی دیگر به نام یما توانست که گروهی از بیماریان پوستی و استخوانی و دندانی و بسیاری از بیماران دیگر را از افراد سالم تشخیص دهد. ساکنان این ناحیه برای سلامت خود از پرتوهای آفتاب بهره می‌گرفتند. 

ناگفته نماند نام یما نیز مانند تریتا در کتب قدیم یادشده‌است. بقراط در یونان باستان، ظاهراً نخستین کسی بود که تاریخ طب را به صورت منظم و مدون ارائه کرد و آن را از سحر و جادو جدا ساخت. پس از وی جالینوس، مدرسه جدیدی برای تشریح بنا کرد و آثارش برای مدت بیش از هزار سال، اساس عقاید طبیعی‌دانان قرار گرفت. 

در جنگ‌های ایران و یونان بود که آثار طبی بقراط و دیگر طبیبان یونانی، به دست ایرانیان افتاد و ایرانیان از آن بهره جستند. در واقع در مدرسه جندی شابور با ترجمه آثار مهم نویسندگان یونانی و به کمک دانشمندان ایرانی طب یونان دوباره شکوفا شد. بعد از اسلام نیز با ادامه ترجمه و تشریح کتب طبی یونان، دانشمندان مسلمان بزرگی از جمله محمد بن زکریای رازی و ابن سینا ظهور کردند. پیشرفت‌های علمی سریع ایرانیان مسلمان موجب شگفتی جهانیان شده بود، طوری‌که هر فردی به دنبال علوم جدید بود پا به این سرزمین ها می‌گذاشت. 

اما در اروپا شرایط متفاوت بود. در آن زمان در اروپا بیمارستان‌های کمی وجود داشت و شیوه درمانی علمی چندان مرسوم نبود، در حالی که در جوامع مسلمانان بیمارستان‌هایی مجهز به بخش‌های مختلف با تخصص‌های گوناگون وجود داشت.

همچنین آورده‌اند که بیمارستان‌ها، دارای کتابخانه، سالن تدریس و داروخانه به‌طور مجزا بوده‌است. در دوران پیش از رنسانس که اروپا تحت فرمان کلیسا اداره می‌شد، اروپاییان کار موثر پزشکی نمی‌کردند، مگر با انگیزه‌های دینی و شاید هم خرافات، طوری‌که در درمان بیماری‌ها نیز به دعادرمانی و سحر و جادو بسنده داشتند. 

با فتح شهرهای اسلامی  توسط مسیحیان، آثار علم و فناوری و تمدن در این شهرها موجب تعجب اروپاییان شد.

در دوران رنسانس، کتاب‌های دانشمندان اسلامی به زبان‌های اروپایی ترجمه شدند و این روند باعث سرعت  پیشرفت اروپایی‌ها گردید. گفته می‌شود که در زمینه طب، پس از انجیل کتاب قانون در طب ابن سینا، متداول‌ترین کتاب در اروپا شد و طب ابن سینا برای مدت‌ها در دانشگاهها و بیمارستانهای اروپا تدریس می‌شد. 

سپس دولتهای اسلامی، دچار جنگ‌های داخلی و حکم‌فرمایی حکام ناشایست و سیاست‌های استعماری دولت‌های غربی شدند و به تدریج از علوم دور ماندند.

لطفا برای جلوگیری از قطع درختان، به جز موارد بسیار ضروری، ازچاپ روی کاغذ، خودداری فرمایید.

غنی سازی برای کار آفرینی و  مدیریت با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات