*با سلام و درود  به مهمانان عزیز و کاربران گرامی وبلاگ#مهرزاد، ضمن عرض ادب و احترام به شما، این صفحه به منظور اطلاع رسانی و برای نشر آگاهی و غنی سازی می باشد، خواهشمند است، هر گونه پیشنهاد یا انتقاد را به مدیر سایت بفرمایید.

مثنوی معنوی قرنهاست که بررسی، تحلیل و تفسیر می شود، اما هنوز هم حرفی برای گفتن دارد.

این پویایی به جز مفاهیم والایی که در آن مطرح شده به ساختار ویژه آن نیز مرتبط است، که این کتاب در ذات، هنرمندانه، راز آلود و گاهی مبهم است.

در کتاب سر دیگر می کوشیم، تا با تکیه بر علم هرمنوتیک و نشانه شناسی، رمزهای خصوصی مولانا و بخشهایی از اندیشه های او را بازشناسیم.

از آنجا که درک مولانا درکی شهودی بوده است. بعضی مدلول هایی مدنظراوست که دالی برای آنها وجود ندارد و این امر کلام او را رازآمیز، مبهم و غیر مستقیم می کند و همچنین امکان تاویلهای گوناگون را فراهم می آورد. 

ستایشهای حسام الدین در مثنوی یکی از بخشهای رازآمیز این کتاب است. او یکی از شخصیتهای مهم زندگانی مولانا و یکی از نشانه هایی است که وجود قرینه های لفظی و معنوی رمز بودن آن را تأیید می کنند. 

حسام الدین حیات دل مولاناست و مثنوی از جذبه او هستی یافته است. او روشنی بخش شش جهت و خورشیدی است که نورش زمین منجمد را گرما می بخشد. 

او صیقلی دهنده روح سلطان هدایت و روح بخش صورت مثنوی است. 

او کسی است که مولانا جز به رمز ذکر حال دیگران از او سخن نمی گوید. 

مولانا ناچار است راز او را با چاه بگوید، چراکه خلایق توان شنیدنش را ندارند.

او با حق هویتی یگانه دارد و روزگار هیچگاه شاهی چون او را نیافریده است. 

او کسی است که تمامی هدف مولانا از سرودن مثنوی، نگاشتن راز و آواز اوست.

همچنان مقصود من زین مثنوی،
ای ضیاء الحق حسام الدین تویی،
قصدم از الفاظ او راز تو است،
قصدم از انشاش آواز تو است،

لطفا برای جلوگیری از قطع درختان، به جز موارد بسیار ضروری، ازچاپ روی کاغذ، خودداری فرمایید.

غنی سازی برای کار آفرینی و مدیریت با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات